Sportvrouw zonder hijab niet op Iraanse TV

Al jaren zijn Iraanse vrouwen actief in regionale en internationale sportcompetities. Maar religieuze wetgevingen in Iran zorgen ervoor dat Iraanse vrouwen niet op televisies getoond kunnen worden zonder hijab. Terwijl Iraanse vrouwen altijd de hijab moeten dragen tijdens al hun activiteiten, en dus ook sportactiviteiten, betekent dit niet dat hun internationale tegenstanders ook de hijab dragen. En juist daarom kunnen ze dan niet getoond worden op Iraanse tv-zenders.


Mogelijk zal er voor het eerste keer een uitzondering zijn tijdens de Olympische Spelen in Peking. Men probeert de Iraanse autoriteiten onder druk te zetten om toch toelating te geven om hun Iraanse vrouwensporters op televisie te tonen.

Maar 3 vrouwen naar Peking
Van de 53 Iraanse atleten zijn er maar 3 vrouwen naar Peking gestuurd voor de Olympische Spelen dat van 8 tot en met 23 augustus zal plaatsvinden. Het gaat om roeien, boogschieten en taekwondo.

Er zullen wel miljoenen Iraniërs zijn die hun Iraanse vrouwenatleten in Peking willen toejuichen, maar weinigen geloven erin dat Iraanse verantwoordelijken zullen toelaten dat ze op televisie getoond worden, naast vrouwen die het Iraanse kledingscode niet respecteren.

In Iran moeten vrouwen zich van hoofd tot teen, buitenhuis en in het bijzijn van mannen, bedekken, en moeten de vormen van hun lichamen vermommen. Daarom tonen Iraanse televisie en printmedia bijna nooit foto’s van hun Iraanse atleten omdat internationale vrouwen de kledingscode 'schenden'.

Fatemeh Sepanji, een Iraanse sportcommentator, zei tegen Radio Farda dat het Iraanse media verplicht is te beweren dat vrouwenatleten in Iran niet bestaan.

Zij zei: "Zij respecteren de wetgevingen. Zij krijgen toelating om deel te nemen aan sport. Zo waarom mogen ze niet getoond worden op televisie? Ze zullen zeer waarschijnlijk over de hele wereld op televisie getoond worden (tijdens de Olympische Spelen, red.). Wat zal men bereiken door hen in een land te tonen en in een ander land te verbergen?"

Discriminatie voor sportvrouwen in Iran
De beperkende kledingscode heeft ervoor gezorgd dat Iraanse vrouwen niet kunnen deelnemen aan zeer veel sportcompetities, zoals zwemmen, duiken en andere watersporten, maar ook gymnastiek, snellopen en fietsen.

Veel Iraanse sportvrouwen zeggen dat het zeer moeilijk is voor hen om te bewegen in zware, losse kleren, vooral in hoge temperaturen.

Daarnaast moeten ze altijd erop letten dat hun haar of huid op hun armen of benen niet onverwacht gezien kan worden tijdens een competitie. Dergelijke 'fouten' tijdens een competitie kan ervoor zorgen dat de Iraanse vrouwenatleten een hoge prijs moeten betalen.

Ramoneh Lazar, lid van het Iraanse nationale roeiteam, werd uitgewezen van het nationale team toen haar enkels te zien waren in haar boot tijdens een competitie in Bangkok.

Daarnaast volgen vertegenwoordigers van het Iraanse veiligheidsdienst de Iraanse vrouwenatleten overal, ook tijdens internationale competities, om zeker te zijn dat ze geen enkele Iraanse wetgevingen schenden.

Weinig hoop in verandering
Al had Ahmadinejad tijdens zijn campagne voor presidentschap in 2005 gezegd dat ze voor sportactiviteiten voor vrouwen is, toch is daar weinig verandering in gekomen.

Voor veel religieuze leiders moeten vrouwen helemaal niet sporten.

Alam Alhoda, een ayatollah van het vrijdagsgebed in Mashad, zei dat het 'onwettig' is voor vrouwen om deel te nemen aan sportactiviteiten.

Een ander Iraanse mullah zei dat vrouwen in Iran niet zouden mogen skiën, omdat "tijdens het skiën ze hun knieën op een dergelijke manier moeten bewegen, dat men zou denken dat ze meer aan het dansen zijn dan sporten."

Ook vinden sommige mullah’s het erg dat (mannelijke) scheidsrechters bij kickboksen en taekwondo de hand van de deelneemsters vastpakken en omhoog houden als ze hebben gewonnen.

Daarna moeten vrouwen die getraind worden door mannen, zelf tijdens hun training de kledingscodes respecteren. En om alles nog moeilijker te maken moeten mannelijke trainers op de nodige afstand blijven van hun vrouwelijk atleten, om fysieke aanrakingen te vermijden